Świątynia

Wielce zainteresowana dawnymi wierzeniami, Mael, udała się do zapomnianej świątyni. Słyszała, że niegdyś tutaj składało się ofiary bóstwom... Albo bóstwu. Ciężko teraz określić gdyż nic nie było jasne. Nimfa większość swoje życia spędziła na badaniu tajemnych sztuk, a może szukała kontaktu z bóstwami? Kto wie? Nikt nie mógł zgłębić intencji Szacha Dies Irae ale wielu szanowało ją i pobierało u niej nauki gdy tylko zjawiała się w Oazie. Maelstorm bowiem często podróżowała. Siedzenie w miejscu nie sprzyja rozwojowi więc gdy potrzeba jakiejkolwiek jej pomocy Radca kontaktuje się z nią w sposób magiczny i wtedy wraca...
Póki co próbowała sprawdzić te ruiny, czy idzie jakkolwiek wyczuć w nich prastarą magię, czy już dawno przepadła?

Zapomniana świątynia była czymś co nie wróżyło nic dobrego. W zasadzie już nic się nie działo w jej murach, jednak Ci który byli znani Kranesowi mówili iż owe miejsce przyciąga kłopoty jak magnes. Być może jest to wina wszelkich złożonych tu ofiar. Mężczyzna nie miał wątpliwości iż ich duchy nadal zamieszkują te miejsce, powodując takie a nie inne pozory. Nadal jednak byli śmiałkowie którzy chcieli odwieszać te budowle, a nawet odprawiać w nich swoje czary i mary. Co jednak robił tu Wilk? Znając szerokie pojęcie podróży, a przede wszystkim o patrolu, nie mógł sobie pozwolić by miejsce tak tajemnicze, a zarazem niepozorne zostało bez straży. Mus, czy chęć? To nie istotne, lecz pojawiając się niedaleko ruin stosunkowo szybko zorientował się iż nie jest sam. Nie krył swojej obecności jednak starał się być cicho. Jeżeli nieznajoma była wystarczająco czujna, to na pewno wyczuje nie tylko pozostałości z dawnych rytuałów, ale i dziwne uczucie obserwacji.

Mael oczywiście, że poczuła się obserwowana. Nie kryła jednak swojej obecności. Nie miała po co, bo przybyła tutaj w całkowicie pokojowych zamiarach.
- Czy ktoś tu jest? - spytała głosem nieco zmartwionej kobiety, która obawia się dziwnego uczucia. Jej piękna czarna suknia jednak zdradzała, że nie jest tutaj przypadkowo, a i na pewno nie jest bezbronna. Zaczęła przechodzić spokojnie między tymi zarośniętymi korytarzami, by odnaleźć cichego adoratora. Oczywiście była w pogotowiu jakby ów adorator okazał się wrogiem, albo bestią, choć z tymi drugimi było stanowczo łatwiej się jej dogadać.

Kranes obserwując młodą kobietę, bez wątpienia zastanawiał się dlaczego pojawiła się tutaj. Powiedzenie iż nie miała konkretnego powodu było w tym przypadku czymś żałośnie śmiesznym. świątynia ta nie była odwiedzana w celu obserwacyjnym, czy też przez łowców przygód. Nie było tu nic do oglądania, a tym bardziej do zabrania. Jedyne co tutaj było to śmierć, która zaglądała z każdego kąta tego miejsca, za każdego drzewa a nawet spod każdego kamienia. Nieznajoma zorientowała się iż nie jest sama, bądź jej wewnętrzna intuicja zaczęła sprawiać jej figle. Tak czy inaczej przechadzając się między zaroślami dotrze do jedno z większych konarów drzew, a przy nim stał stosunkowo wysoki mężczyzna, którym był Kranes. Wyglądał nie wzruszony widokiem kobiety, ani tym iż udało jej się go znaleźć. Nawet wyglądało na to iż nieznajomy na nią czekał. Nie krył się. Gdy jednak już się pojawiła ten obserwował ją przenikliwie, oceniając jej strój, postawę, jak i to kim była.
- Co tu robi dziewczę o tak schludnym ubiorze i o rzadko spotykanej urodzie?
Odezwał się w końcu cicho, choć jego gruba barwa głosu powodowała iż zrozumienie go nie było zbyt wielkim problemem.

Widząc osobę, która ją obserwowała, zmierzyła go spojrzeniem od stóp do głów.
- Uuuu Wielki Zły Wilk? - mruknęła cicho wyczytując z jego wyglądu, że jest przedstawicielem właśnie tej rasy.
- Przechodziłam niedaleko i widząc tą dziwną budowlę miedzy drzewami postanowiłam ją obejrzeć i powiem szczerze, że nie zawiodłam się. - odparła prosto przechylając lekko głowę na bok.
- Dziękuje jednak za komplement, Panie Wilku, a Pan co tu robi? - mruknęła cicho bawiąc się końcówką swojego warkocza. Chciała jakoś obłaskawić go by uniknąć walki. Wiedziała, że blisko jest teren Wilków.

Stał jak przed minute wcześniej, obserwując lico kobiety, która nie wydawała się być zmartwiona jego obecnością. Ironia, bo tak to odebrał była czymś co go tylko w tym uświadomiła bardziej. Pozwolił jej wypowiedzieć się do końca w odpowiedzi przechylając jedynie łeb, by nadal ją obserwować.
- Nie powinno Cię tu być, więc grzecznie zabierzesz się stąd.
Oznajmił po wszelkich jej wypowiedziach, początkowo ignorując pytanie zadane w jego kierunku, bowiem nie musiał na nie odpowiadać. Teren Wilków był zaraz niedaleko, a mimo to był tutaj, dając wrażenie strażnika tego miejsca, być może i coś w tym było, bądź to wszystko było kwestią przypadkowych zdarzeń.
- Nie muszę odpowiadać na Twoje pytania, czyż nie? - Nie oczekiwał odpowiedzi, na co też mogło wskazywać iż niezbyt długo czekając, dorzuci. - To jak pomóc Ci wrócić do domu, czy sama trafisz do niego?

Kobieta nie wyglądała zadowolona jego słowami. Wyglądała nawet na lekko oburzoną?
- Czemu? Nie jest to twoje terytorium... Każdy ma prawo tu być. - odparła spokojnie po czym westchnęła cicho i zaczęła dalej przechadzać się po tych ruinach, Była tutaj już kiedyś. Dawno temu.
- Trafić trafię, ale nie spieszno mi by odejść. - oznajmiła mu po chwili namysłu, ale nie wyglądała na zmartwioną obecnością wilka. W tych czasach wygląd był złudny, a to, ze była tu sama i do tego "bezbronna" dawało do myślenia. Nie wyglądała też na taką, która by się czegoś obawiała, w jej oczach było jednak widać, że wiele widziała w życiu.
- Kim jesteś Panie Wilku?

- Prawo... W tym miejscu nie ma prawa, więc nie mów mi o nim.
odparł stanowczo za chłodno, lecz gardłowy pomruk uciszył impet słów, czyniąc tym samym iż nie miały aż tak bardzo agresywnego impetu. Kobieta wydawała się go zignorować w chwili gdy postanowiła dalej się przechadzać po ruinach.
- Czy to ważne kim jestem, skoro ignorujesz mnie? - Odparł pytanie na pytaniem, nie zdradzając swojej tożsamości, ponadto, nadal nie ruszał się z miejsca a wodził wzrokiem za kobietą, która kontynuacją oględzin podburzała dynamiczny charakter Kranesa. - Ktoś kto pyta mnie o tożsamość, sam powinien ją wyjawić.
Nie ignorując kobiety, nadal kontynuował rozmowę z nią. Nie był ciekawy skąd przyszła, jednak czego tu szukała, bo nie wyglądało mu to na zwykle obserwacje, które były ponad, niż rozmowa z nieznajomym.

Mael zerknęła kątem oka na niego i zatrzymała się kawałek dalej. Póki co obserwowała go i wysłuchała. Nie rozumiała jego nadmiernej agresji. Nie robiła wszak nic złego.
- Nie ignoruję. Kobiety mają dobrą podzielność uwagi, nie słyszałeś o tym? - mruknęła poważnie i zaraz westchnęła cicho.
- Jestem Aeriel. Wędrowna elementalistka. - odparła spokojnie, ale specjalnie skłamała. Nie zamierzała w końcu się tak łatwo sprzedawać, ale przyszło jej to gładko.
- A ty kim więc jesteś Panie Wilku? - zadała ponownie pytanie choć to mężczyzna powinien pierwszy się przedstawiać. Może i wyglądała na młodą kobietę, ale wiedzę na temat kultury miała opanowaną w małym palcu.

- Podzielność uwagi... Też mi coś...
Stwierdził stosunkowo oschle słysząc dość żałosną wymówkę z ust kobiety. Czyżby nie wiedziała iż rozmówcy lubili gdy ich się słuchało. Wodzenie jednak wzrokiem, czy marsz w nieznanym kierunku było lekceważące. Nie lubił tego, dlatego przymrużywszy oczy obserwował ją.
- Wilk, tak możesz mnie nazywać, wszak imię nawet jeżeli nie szczere będzie elementem zbędnym.
Imię było czymś co było na zawsze przy danym osobniku, powierzanie je od tak, było czymś nierozważnym, zwłaszcza w takich miejscach.
- Co więc sprowadza tu maga...
dorzucił bo nie wierzył w czysty przypadek, jak i oględziny od tak. Żyjąc już jakiś czas przekonał się iż nic nie robi się bez powodu. A skoro maga przysłało do miejsca związanymi z rytuałami itp, to coś musiało być na rzeczy.

Mógł to uważać za obrazę, ale sam jednak nie wyjawił swojego imienia. Nawet jeśli nimfa podała fałszywe to jakieś podała. Pokręciła więc głową na jego słowa widząc, że ten się wykręca. Stanęła jednak przy jednej ze ścian i patrzyła na osobnika uważnie.
- Co mnie sprowadza? - mruknęła zamyślając się chwilę. Cóż. Naprawdę nic wielkiego...
- Jestem ciekawa jakich rytuałów tutaj stosowano. Słyszałam bowiem historie o bóstwach... - mruknęła do niego spokojnie, ale była zainteresowana ów nieznanymi bytami. Poszukiwała bowiem większej mocy niż jaką dotychczas osiągnęła. Wiedziała, że ofiarami były zwierzęta i rośliny, ale każdy rytuał ma swoje zasady i sentencje. Oczywiście wszystko wiedziały Lisy, ale nie były skłonne o tym za bardzo mówić.
- Ciebie to nie ciekawi, Panie Wilku?